കപാലീ-അഹോതുഖലു വിമാനശിഖരവിശ്രാന്തധനരാസേതസന്ദിഗ്ധമൃദംഗശബ്ദസ്യ മധുസമയനിർമാണമാതൃകായമാണമാല്യാപണസ്യ കുസുമശരവിജയഘോഷണായമാനവരയുവതികാഞ്ചീരവസ്യ കാഞ്ചീപുരസ്യ പരാ വിഭൂതിഃ !
അപിച,
അനതിശയമനന്തം സൌഖ്യമപ്രത്യനീകം
സമധിഗതസതത്ത്വാ മേനിരേ യന്മുനീന്ദ്രാഃ ।
തദിഹ നിരവശേഷം ദൃഷ്ടമേതത് തു ചിത്രം
യദുത കരണഭോഗ്യം കാമഭോഗാത്മകം ച ॥
ദേവസീമാ - ഭഅര്വ് !ഭഅവദീ വാരുണീ വിഅ് അണവഗീഅമഹുരാ കഞ്ചീ । (ഭഗവൻ ! ഭഗവതീ വാരുണീവാനവഗീതമധുരാ കാഞ്ചീ)
കപാലീ -പ്രിയേ !പശ്യ പശ്യ । ഏഷ സുരാപണോ യജ്ഞവാടവിഭൂതിമനുകരോതി । അത്ര ഹി ധ്വജസ്തംഭോ യൂപഃ, സുരാ സോമഃ, ശൌണ്ഡാ ഋത്വിജഃ, ചഷകാശ്ചമസാഃ, ശൂല്യമാംസപ്രഭൃതയ ഉപദംശാ ഹവി‌ർവിശേഷാഃ, മത്തവചനാനി യജൂംഷി, ഗീതാനി സാമാനി, ഉദങ്കാഃ സ്രുവാഃ, തൂർ‌ഷോഽഗ്നിഃ, സുരാപണാധിപതിര്യജമാനഃ ।
ദേവസോമാ-അഹ്മാഓം പി ഏത്ഥ് ഭിക്ഖാ രുദ്ദഭാഓ് ഭവിസ്സദി । (ആവയേോരപ്യത്ര ഭിക്ഷാ രുദ്രഭാഗോ ഭവിഷ്യതി)
കപാലീ -അഹോ ദർശനീയാനി പ്രഹതമർദളകരണാനുഗതാനി വിവിധാംഗഹാരവചനധൂവികാരാണി ഉച്ഛൂിതൈകഹസ്താവലമ്ബിതേോത്തരീയാണി വിഗലിതവസനപ്രതിസമാധാനക്ഷണവിഷമിതലയാനി വ്യാകുലിതകണ്ഠഗുണാനി മത്തവിലാസനൃത്താനി ।
ദേവസോമാ- അഹോ രസിഓ് ഖു ആഅയ്യോ । (അഹോ രസികഃ ഖല്വാചാര്യഃ)
കപാലീ - ഏഷാ ഭഗവതീ വാരുണീ ചഷകേഷ്വാവർജിതാ പ്രത്യാദേശോ മണ്ഡനാനാം, അനുനയഃ പ്രണയകുപിതാനാം, പരാക്രമോ യൌവനസ്യ, ജീവിതം വിഭ്രമാണാം । കിം ബഹുനാ,
മിഥ്യാ ത്രിലേോചനവിലോചനപാവകേന
ഭസ്മീകൃത മദനമൂര്തിമുദാഹരാന്തി ।
സ്നേഹാത്മികാ തദഭിതാപവശാദ് വിലീനാ
സേയം പ്രിയേ !മദ്യതി പ്രസഭം മനാംസി ॥
ദേവസോമാ - ഭഅവം !ജുജ്ജഇ് ഏദം ।ണഹി ളീഓവആരണിരദോ ളോഅണാഹോ ളോഅം വിണാസേദി । (ഭഗവൻ യുജ്യത ഏതത്. നഹി ലോകോപകാരനിരതോ ലോകനാഥോ ലോകം വിനാശയതി )
(ഉഭൌ കപോലപടഹം കുരുതഃ )
കപാലീ -ഭവതി ! ഭിക്ഷാം ദേഹി ।
(നേപഥ്യേ)
ഭഅവം ഏസാ ഭിക്ഖാ ।പഡിഗണ്ഹര്ദു ഭഅവം । (ഭഗവൻ ! ഏഷാ ഭിക്ഷാ । പ്രതിഗൃഹ്ണാതു ഭഗവാൻ)
കപാലീ -ഏഷ പ്രതിഗൃഹ്ണാമി ।പ്രിയേ !ക്വ മേ കപാലം.
ദേവസേോമാ - അഹം വി ണ പേക്ഖാമേി । (അഹമപി ന പശ്യാമി)
കപാലീ -(ധ്യാത്വാ) ആ, തസ്മിന്നേവ സുരപണേ വിസ്മൃതമിതി തർകയാമി । ഭവതു, പ്രതിനിവൃത്യ ദ്രക്ഷ്യാവഃ ।
ദേവസോമാ - ഭഅവം !അധഗ്മോ ഖു ഏസോ ആദരോ വണീദാഏ് ഭിക്ഖാഏ് അപ്പഡിഗ്ഗഹീ ।കിം ദാണി കരമ്ഹ് । (ഭഗവൻ, അധർമഃ ഖല്വേഷ അദരേോപനീതായാ ഭിക്ഷായാ അപ്രതിഗ്രഃ | കിമിദാനീം കുർവഃ)
കപാലീ -ആപദ്‌ധർമ്മ പ്രമാണീകൃത്യ ഗോശൃംഗേണ പ്രതിഗൃഹ്മതാം ।
ദേവസോമാ - ഭഅവം !തഹ് । (ഭഗവാൻ തഥാ) (പ്രതിഗൃഹ്ണാതി ।)
(ഉഭൌ പരിക്രമ്യാവലോകയതഃ )
കപാലീ -കഥമിഹാപി ന ദൃശ്യതേ । (വിഷാദം രൂപയിത്വാ) ഭോ ഭോ മാഹേശ്വരാഃ ! മാഹെശ്വരാഃ ! അസ്മദീയം ഭിക്ഷാഭാജനമിഹ ഭവദ്ഭിഃ കിം ദൃഷ്ടം ।കിമാഹുർഭവന്തഃ --നഖലു വയം പശ്യാം ഇതി । ഹാ ഹതോഽസ്മി । ഭ്രഷ്ടം മേ തപഃ । കേനാഹമിദാനീം കപാലീ ഭവിഷ്യാമി । ഭോ കഷ്ടം ।
യേന മമ പാനഭോജന-
ശയനേഷു നിതാന്തമുപകൃതം ശുചിനാ ।
തസ്യാദ്യ മാം വിയോഗഃ
സന്മിത്രസ്യേവ പീഡയതി ॥
(പതിതഃ ശിരസ്താഡനം രൂപയിത്വാ) ഭവതു । അസ്തി ലക്ഷണമാത്രം । ന മുക്തോഽസ്മി കപാലിസംജ്ഞായാഃ. (ഉത്തിഷ്ഠതി ।)
ദേവസേോമാ - ഭഅര്വ് !കേണ് ഖു ഗഹീദം കവാളം । (ഭഗവൻ കേന ഖലു ഗൃഹീതം കപാലം)
കപാലീ - പ്രിയേ ! തർകയാമി ശൂല്യമാംസഗർഭത്വാച്ഛുനാ വാ ശാക്യഭിക്ഷുണാ വേതി ।
ദേവസോമ - തേണ് ഹി അണേസ് ഗണിമിത്തം സവ്വം കഞ്ചീഉരം പബ്ഭിമാമോ । (തേന ഹന്വേപണനിമിത സർവ്വ കാഞ്ചീപരം പരിഭ്രാനവഃ)
കപാലീ - പ്രിയേ ! തഥാ ।
(ഉഭൌ പരിക്രാമതഃ । )
(തതഃ പ്രവിശതി ശാക്യഭിക്ഷുഃ പാത്രഡ്സ്തഃ ।)
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - അഹോ ഉവാര്സഅസ്സ് ധണദാസസേട്ടിണോ സവ്വാവാസമഹാദѲണമഹിമാണോ, ജഹിം മഏ് അഭിമദവ് ണ്ണഗന്ധരസോ മച്ഛമംസപ്പആരബഹുളോ അഅം പിണ്ഡവാദീ സമാസാദിദോ ।ജാവ് ദാണി രാഅവിഹാരം ഏവ്വ് ഗച്ഛാമേി ।(പരിക്രമ്യ ആത്മഗതം) ഭോഃ പരമകാരുണിഏണ് ഭഅവദാ തഹാഗഏണ് പാസാദേസു വാസോ, സുവിഹി(അ)സയ്യേസു പജങ്കേസു സഅണം, പുവ്വണേഹേ ഭോഅര്ണ, അവരഹേ സുരസാണി പാണആണി,പഞ്ചസുഗ(ന്ധവ്വോ ?ന്ധേവ)ഹിഅം തമ്ബോള്ളം, സണ്ഹവസണപരിധാണം തി ഏദേഹി ഉവദേസേഹേി ഭിക്ഖുസങ്ഘരസ് അണുഗ്ഗഹം കരന്തേണ് കിണ്ണുഹു ഇഥിആപരിഗ്ഗഹോ. സുരാവാണവിഹ്ാണം ച് ണ് ദ്വിട്ടം ।അഹ്വവ് കഹഁ സവ്വഞ്ഞോ ഏദം ണ് പേക്ഖദി ।അവസ്സം ഏദേഹി ദുട്ടബുദ്ധത്ഥവിരേഹി ണിരുച്ഛാഏഹി അഹ്മാണം തരുണജണാണം മച്ഛരേണ് പിഡഅപുത്ഥഏസു ഇത്ഥിആസുരാവാണവൈഹാണാണി പളാമിട്ടാണി തി തക്രേമി ।കര്ഹിണുഹു അവിണട്ടമൂളപാഠം സമാസാദഏഅ ।തദോ സമ്പുണ്ണം ബുദ്ധവഅണം ളീഏ് പആസഅന്തോ സങ്ഘോവആരം കരിസ്സം ।(പരിക്രാമതി ।)
(അഹോ ഉപാസകന്യ ധനദാസശ്രേഷ്ഠിനഃ സര്വവാസമഹാദാനമഹേിമാ, യസ്മിൻ മയാഭിമതവണൈഗന്ധരസോ മത്സ്യമാംസപ്രകാരബഹുലേോഽയം പിണ്ഡപാതഃ സ
മാസാർദിതഃ ।യാവദിദാനീം രാജവിഹാരമേവ ഗച്ഛാമി ।ഭോഃ പരമകാരുണികേന ഭഗവതാ തഥാഗതേന പ്രാസാദേഷു വാസഃ, സുവിഹിതശയ്യേഷു പര്യങ്കേഷു ശയനം, പൂർവാഹ്നേ ഭോജനം, അപരാഹ്നേ സുരസാനി പാനകാനി, പഞ്ചസുഗന്ധോപഹിതം താംബൂലം, ശ്ലക്ഷ്ണവസനപരിധാനമിത്യേതൈരുപദേശൈർഭിക്ഷുസംഘസ്യാനുഗ്രഹം കുർവതാ കിന്നുഖലു സ്ത്രീപരിഗ്രഹഃ സുരാപാനവിഘാനം ച ന ദൃഷ്ടം । അഥവാ കഥം സർവജ്ഞ ഏതന്ന പശ്യതി । അവശ്യമേതൈർദുഷ്ടബുദ്ധസ്ഥവിരൈർനിരുത്സാഹൈരസ്മാകം തരുണജനാനാം മത്സരേണ പിടകപുസ്തകേഷു സ്ത്രീസുരാപാനവിധാനാനി പരാമൃഷ്ടാനീതി തർകരാമി । കുത്രനുഖല്വവിനഷ്ടമൂലപാഠം സമാസാദയേയം । തതഃ സമ്പൂർണ്ണ ബുദ്ധവചനം ലോകേ പ്രകാശയൻ സംഘോപകാരം കരിഷ്യാമി ।)
ദേവസോമാ - ഭഅവം !പേക്ഖ് പേക്ഖ് ।ഏസോ രതപഡീ ഇമരിംസ് വിസ്സത്ഥപുരിസസമ്പാദേ രാഅമഗ്ഗേ സങ്ഫുഇ് ദൃപ്തവ്വങ്ഗോ ഉഭയപക്ഖസഞ്ചാരിദദിട്ടീ സങ്കിദപദവിക്ഖേവോ തുരിഅതുരിഅം ഗച്ഛഇ്
(ഭഗവൻ ! പശ്യ പശ്യ । ഏഷ രക്തപടോഽസ്മിൻ വിശ്വമ്നപുരുഷസമ്പാതേ രാജമാർഗേ സങ്കുചിതസർവാംഗ ഉഭയപക്ഷസഞ്ചാരിതദൃഷ്ടിഃ ശങ്കിതപദവിക്ഷേപസ്ത്വരിതത്വരിതം ഗച്ഛതി ।)
കപാലീ -പ്രിയേ ! ഏവമേതത് । അപിചാസ്യ ഹസ്തേ ചീവരാന്തഃപ്രച്ഛാദേിതേ കിമപ്യസ്തീവ ।
ദേവസോമാ - ഭഅവം ! തേണ ഹി ഓളസ്ബിഅ ആസാദിആ ജാണീമോ ।
(ഭഗവൻ തേന ഹി അവലംബസാദ്യ ജാനീവഃ ।)
കപാലീ –ഭവതി ! തഥാ ।(ഉപഗമ്യ) ഭോ ഭിക്ഷേോ ! തിഷ്ഠ ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ-കോണുഖുമം ഏവം ഭണാദി. (നിവൃത്യാവലോക്യ) അഇ അയം ഏഅംവ്വവാസീ ദുട്ടകവാളിഓ ।ഭോദു, ഇമസ്സ സുരാവിബ്ഭമസ്സ് ളക്ഖം ണ ഹോമി ।(സത്വരം ഗച്ഛതി )
(കോനുഖലു മാമേവം ഭണതി ।അയി അയമേകാമ്രവാസീ ദുഷ്ടകാപാലികഃ । ഭവതു, അസ്യ സുരാവിഭ്രമസ്യ ലക്ഷ്യം ന ഭവാമി)
കപാലീ -പ്രിയേ !ഹന്ത ലബ്ധം കപാലം । അസ്യ ഹി മദ്ദർശനജനിതഭയാത് ത്വരൈവ ചൌര്യസാക്ഷിത്വം പ്രതിപന്നാ । (ദ്രുതമുപഗമ്യാഗ്രതോ രുണദ്ധി ।)അാഃ ധൂർത്ത ! കേദാനീം ഗമിഷ്യസി ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - കവാളിആഉസ മാ മാ ഏവം ।കിം ഏദം ।(അംത്മഗതം) അഹോ ലളിഅരൂവാ ഉവാസിആ । (കാപലികോപാസക ! മാ മേവം । കിമേതത് । അഹോ ലാലതരൂപാ ഉപാസികാ )
കപാലീ - ഭോ ഭിക്ഷേോ ! ദർശയ താവത് । യാവദേതത് തേ പാണൌ ചീവരാന്തഃപ്രച്ഛാദിതം ദ്രഷ്ടുമിച്ഛാമി ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - കിം ഏത്ഥ് പേക്ഖിദവ്വം ।ഭിക്ഖാഭാഅണം ഖു ഏദം । (കിമത്ര ദ്രഷ്ടവ്യം । ഭിക്ഷാഭാജനം ഖല്വേതത് |)
കപാലീ -അത ഏവ ദ്രഷ്ടുമിച്ഛാമി ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ആാ, ഉസ് മാ മാ ഏവം । പച്ഛണ്ണം ഖു ഏദം ണേദവ്വം । (ആ, ഉപസക മാ മൈവം । പ്ര ഛന്നം ഖല്വേതന്നേതവ്യം)
കപാലീ - നൂനമേവമാദ്വിപ്രച്ഛാദനനിഭിത്തം ബഹുചീവരധാരണം ബുദ്ധേനോപദിഷ്ടം ।
ശാക്യക്യഭിക്ഷു - സചം ഏദം । (സത്യേമത്)
കപാലീ- ഇദം തത് സംവൃതസത്യം । പരമാർഥസത്യം ശ്രോതുഭിച്ഛാമി ।
ശാക്യഭിക്ഷു: - ഭോദു ഏത്തഓ പരിഹാസോ । ആദിക്കമാദി ഭിക്വാവളാ ।സാഹേമി അഹം । (പ്രതിഷ്ഠതേ ।) (ഭവത്വേതാവാൻ പരിഹാസഃ | അതിക്രമതി ഭിക്ഷാവേലാ | സാധയാമ്യഹം |)
കപാലീ - ആഃ, ധൂർത്ത ! ക ഗമിഷ്യസി । ദീയതാം മേ കപാലം ।(ചീവരാന്തമാലംബതെ !)
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ണമേോ ബുദ്ധാഅ । (നമോ ബുദ്ധായ)
കപാലീ - നമഃ ഖരപടായേതി വക്തവ്യേ ,യേന ചോരശാസ്ത്രം പ്രണീതം । അഥവാ ഖരപടാദഷ്യസ്മിന്നധികാരെ ബുദ്ധ ഏവാധികഃ । കുതഃ,
വേദാന്തേഭ്യോ ഗൃഹീത്വാർധാൻ. യോ മഹാഭാരതാദപി ।
വിപ്രാണാം മിഷതാമേവ കൃതവാൻ കോശസഞ്ചയം ।।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - സന്തം പാപം സന്തം പാപം । (ശാന്തം പാപം ശാന്തം പാപം)
കപാലീ - -ഏവം സുവൃത്തസ്യ തപസ്വിനഃ കഥമിവ പാപം ന ശാമ്യതി ।
ദേവസോമാ - ഭഅവം ! പരിസ്സന്തോ വിഅ ളകഖീഅസ്തി ।ണ ഏദം സുഹോവാഅസുളഹം കവാളം| താ ഏദിണാ ഗോസിങ്ഗേണ സുരം പിബിഅ ജാദബളീ ഭവിഅ ഇമിണാ സഹ വിവാദം കരേഹി|
(ഭഗവൻ പരിശ്രാന്ത ഇവ ലക്ഷ്യസേ । നൈതത് സുഖോപായസുലഭം കപാലം ! തദേതേന ഗോ ശൃംഗേണ സുരാം പീത്വാ ജാതബലോ ഭൂത്വാനേന സഹ വിവാദം കുരു|)
കപാലീ - തഥാസ്തു ।
(ദേവസോമാ കപാലിനേ സുര പ്രയച്ഛതി !)
കപാലീ - (പീത്വാ) പ്രിയേ ! ത്വയാപി ശ്രമാപനോദഃ കർതവ്യഃ ।
ദേവസോമാ – ഭഅവം ! തഹ । (പിബതി) (ഭഗവൻ, തഥാ)
കപാലീ -അയമസ്മാകമപകാരീ । സംവിഭാഗപ്രധാനഃ സ്വസിദ്ധാന്തഃ ।ശേഷമാചാര്യയ പ്രദീയതാം।
ദേവസോമാ - ജം ഭഅവം ആണവേദേി ।ഗഹ്ണദു ഭഅവം । (യദ് ഭഗവാനാജ്ഞാപയതി । ഗൃഹ്ണാതു.ഭഗവാൻ)
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - (ആത്മഗതം) (അഹോ സുഹ്യേവണദോ അബ്ഭുദഓ ।ഏതഓ ദോസോ -മഹാജണോ പേക്ഖിസ്സദി. (പ്രകാശം) ഭോദി ! മാ മാ ഏവം । ണ വങ്ഗൈദി അഹ്മാണം । (സൃക്വണി ലേഢി )
(അഹോ സുഖോപനതോഽഭ്യുദയഃ । ഏതാവാൻ ദോഷഃ - മഹാജനോ ദ്രക്ഷ്യതി । ഭവതി ! മാ മൈവം । ന വർധിതേഽസ്മാകം)
ദേവസോമാ - ധംസ । കുദോ ദേ ഏതിആണി ഭാഅധേആണി । (ധ്വംസസ്വ ।കുതസ്തേ ഏതാവന്തി ഭാഗധേയാനി )
കപാലീ - പ്രിയേ ഇയമസ്യേച്ഛാവിരോധിനീ വാഗ് മുഖപ്രസേകേന സ്ഖല(യ?)തി ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ- ഇദ്ദാണേി വി ണത്ഥി ദേ കരുണാം । (ഇദാനീമപി നാസ്തി തേ കരുണാ)
കപാലീ - യദ്യസ്തി കരുണാ, കഥം വീതരാഗോ ഭവിഷ്യാമി ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ഏവം വീദരാഗിണാ വീദരോസേണ് വി ഹേോദ്വ്വം । (ഏവം വീതരാഗിണാ വീതരോഷേണാപി ഭവിതവ്യം)
കപാലീ --വീതരോഷോ ഭവിഷ്യാമി, യദി മേ സ്വകം ദാസ്യതി ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - കിം ദേ സഅം । (കിം തേ സ്വകം)
കപാലീ - കപാലം ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - കഹം കവാളം
കപാലീ - കഥം കപാലമിത്യാഹ । അഥവാ യുക്തമേതത് ।
ദൃഷ്ടാനി വസ്തൂനി മഹീസമുദ്ര
മഹീധരാദീനി മഹാന്തി മോഹാത് ।
അപഹ്നുവാനസ്യ സുതഃ കഥം ത്വ-
മല്പം ന നിഹ്നോതുമലം കപാലം ॥
ദേവസോമാ - ഭഅവം ! കേവളം ളാളീയമാണോ ണ ദഇസ്സദി । താ ഏദസ്സ് ഹത്ഥാദീ ആച്ഛിന്ദിഅ ഗച്ഛാമോ । (ഭഗവൻ ! കേവലം ലാല്യമാനേോ ന ദാസ്യതി । തദേതസ്യ ഹസ്താദാച്ഛിദ്യ ഗച്ഛാവഃ )
കപാലീ - പ്രിയേ തഥാ । (ആച്ഛേതും വ്യാപ്രിയതേ । )
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ധംസ ദുട്ടകവാളിഅ ! । (ധ്വംസസ്വ ദുഷ്ടകാപാലിക)
(ഹസ്തേന നുദൻ പദേന താഡയതി ।)
കപാലോ - കഥം പതിതോഽസ്മി ।
ദേവസോമാ - മുദോ സി ദാസീഏവുത്ത് ! । (കേശാപകർഷണം രൂപയിത്വാ നിരാലംബനാ പതിതാ । ) (മൃതോഽസി ദാസ്യാഃപുത്ര !)
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - (ആത്മഗതം) അഘം ബുദ്ധസ്സ വിണ്ണാ - ണം, ജേണ മുണ്ഡണം ദിഷ്ടും| (പ്രകാശം) ഉട്ടേഹി ഉട്ടേഹി ഉസിഏ ! ഉട്ടേഹി । (ഇതേ ദേവസോമാമുത്ഥാപയതി ।)
(അർഹ് (അർധ് വാ) ബുദ്ധസ്യ വിജ്ഞാനം, യേന മുണ്ഡനം ദൃഷ്ടം । ഉത്തിഷ്ഠോതിഷ്ഠ ഉപാസികേ ഉതിഷ്ഠ ।)
(അർഹ് (അർധ് വാ) ബുദ്ധസ്യ വിജ്ഞാനം, യേന മുണ്ഡനം ദൃഷ്ടം । ഉത്തിഷ്ഠോതിഷ്ഠ ഉപാസികേ ഉതിഷ്ഠ ।)
കപാലീ - പശ്യന്തു പശ്യന്തു മാഹേശ്വരാഃ അനേന ദുഷ്ടഭിക്ഷുനാമധാരകേണ നാഗസേനേന മമ പ്രിയതമാപാണിഗ്രഹണം ക്രിയമാണം ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ആ ബുസ് ! മാ മാ ഏവം । ധമ്മോ ഖു അഹ്മാണം വിസമപദേിദാണുകമ്പാ ।
(ആ ഉപാസക ! (ആയുഷ്മാൻ! വാ) മാ മൈവം | ധർമ്മഃ ഖല്വസ്മാകം വിഷമ പതിതാനുകമ്പാ |)
കപാലീ - കിമയമപി സർവജ്ഞധർമഃ ।നന്വഹം പൂർവം പതിതോഽസ്മി । ഭവതു, കിമനേന । ഇദാനീം തവ ശിരഃകപാലം മമ ഭിക്ഷാകപാലം ഭവിഷ്യതി ।
(സര്വേ കലഹം രൂപയന്തി । )
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ദുക്ഖം ദുക്ഖം । (ദുഃഖം ദുഃഖം)
കപാലീ -പശ്യന്തു പശ്യന്തു മാഹേശ്വരാഃ । ഏഷ ദുഷ്ടഭിക്ഷു നാമധാരകോ മമ ഭിക്ഷാകപാലം മൂഷിത്വാ സ്വയമേവാക്രന്ദതി । ഭവതു, അഹ്മപ്യാക്രോശയിഷ്യേ । അബ്രഹ്മണ്യം അബ്രഹ്മണ്യം ।
(തതഃ പ്രവിശതി പാശുപതഃ । )
No comments:
Post a Comment