പാശുപതഃ - സത്യസോമ !കിമർഥമാക്രന്ദസി ।
കപാലീ - ഭോ ബഭ്രുകല്പ ! അയം ദുഷ്ടഭിക്ഷുനാമധാരകോ നാഗസേനോ മമ ഭിക്ഷാകപാലം ചോരയിത്വാ ദാതും നേച്ഛതി ।
പാശുപതഃ - (ആത്മഗതം) യദസ്മാഭിരനുഷ്ഠേയം, ഗന്ധർവൈഃ തദനുഷ്ഠിതം । ഏഷ ദുരാത്മാ,
താം ക്ഷൌരികസ്യ ദാസീം മം ദയിതാം ചീവരാന്തദർശിതയാ ।
ആകർഷതി കാകണ്യാ ബഹുശോ ഗാം ഗ്രാസമുഷ്ടയേവ് ॥
തദിദാനീം പ്രതിഹസ്തിപ്രോത്സാഹനേന ശത്രുപക്ഷം ധ്വംസയാമി | (പ്രകാശം) ഭോ നാഗസേന ! അപ്യേവമേതദ് ,യഥായമാഹ ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ- ഭഅവം ! തുവം പി ഏവം ഭണാസി । അദിണ്ണാദാണാ വേരമണം സിഖ്വപദം । മുധാവാദാ വേരമണം സിഖ്വപദം ।അബ്ബമ്ഹചയ്യാ വേരമണം സിഖ്വപദം ।പാണാദിപാദാ വേരമാണം സിഖ്വപദം । അകാളഭോഅണാ വേരമണം സിഖ്വപദം । അഹ്മാഅം ബുദ്ധധമ്മം സരണം ഗച്ഛാമി ।
(ഭഗവൻ, ത്വമപ്യേവം ഭണസി | അദത്താദാനാദ്വിരമണം ശിക്ഷാപദം । മൃഷാവാദാദ്വിരമണം ശിക്ഷാപദം । അബ്രഹ്മചര്യാദ്വിരമണം ശിക്ഷാപദം । പ്രാണാതിപാതാദ്വിരമണം ശിക്ഷാപദം । അകാലഭോജനാദ്വിരമണം ശിക്ഷാപദം । അസ്മാകം ബുദ്ധധർമ്മം ശരണം ഗച്ഛാമി ।)
പാശുപതഃ - സത്യസോമ ! ഈദൃശാ ഏഷാം സമയഃ ।കിമത്ര പ്രതിവചനം ।
കപാലീ -നന്വസ്മാകമനൃതം ന വക്തവ്യമിതി സമയഃ ।
പാശുപതഃ – ഉഭയമപ്യുപപന്നം ।കോഽത്ര നിർണയോപായഃ ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ബുദ്ധവഅണം പമാണീകരഅന്തോ ഭിക്ഖൂ സുരാഭാഅണം ഗണ്ഹാദി ത്തി കോ ഏത്ഥ് ഹേദൂ । (ബുദ്ധംവചനം പ്രമാണീകുർവൻ ഭിക്ഷുഃ സുരാഭാജനം ഗൃഹ്ണാതീതി കോഽത്ര ഹേതുഃ)
പാശുപതഃ - നഹി പ്രതിജ്ഞാമാത്രേണ ഹേതുവാദിനഃ സിദ്ധിരസ്തി ।
കപാലീ - പ്രത്യക്ഷേ ഹേതുവചനം നിരർത്ഥകം ।
പാശുപതഃ --കഥം പ്രത്യക്ഷമേവ ।
ദേവസോമാ - ഭഅവ ! ഏദസ്സ ഹത്ഥേ ചീവരാന്തപ്പച്ഛാദിദം കവാളം । (ഭഗവൻ, ഏതസ്യ ഹസ്തേ ചീവരാന്തഃപ്രച്ഛാദിതം കപാലം)
പാശുപതഃ - ശ്രുതം ഭവതാ ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ഭോ ഭഅവം ! ഏദം കവാളം ണ പരകരഅ | (ഭോ ഭഗവൻ, ഏതത് കപാലം ന പരകീയം)
കപാലീ - തേന ഹി ദർശയ താവത് ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ – തഹ । (തഥാ)
(ദർശയതി ।)
കപാലീ - പശ്യന്തു പശ്യന്തു മാഹേശ്വരാഃ കാപാലികേന കൃതമന്യായ്യമസ്യ ഭദന്തസ്യ സാധുവൃത്തതാം ച ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - അദ്വിണ്ണാദാണാ വേരമണം സിഖ്വാപദം* (ഇതി പുനസ്തദേവ പഠതി )
(ഉഭൌ നൃത്യതഃ ।)
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ഹദ്ധി । ളഞ്ജിദ്വേ കാളേ ണചദി. (ഹാ ധിക് ! ലജ്ജിതവ്യോ കാലേ നൃത്യതി | )
കപാലീ - ആഃ കോ നൃത്യതി । (സർവതോ വിലോക്യ) ആ മമ നഷ്ടഭിക്ഷാഭാജനദർശനകുതൂഹലമലയാനിലപ്രയുക്തായാ ധ്രൂവമസ്യ നൃത്തബുദ്ധിഃ പ്രീതിലതായാ വിലസിതഷു ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ഭഅവം ! കേണ കാരണേണ ഏദം ണ ളക്ഖീആദി । ഭോ ! ആചിഖ്വദു ഭഅവം । ഇമസ്സ അഅം വണ്ണോ । (ഭഗവൻ ! കേന കാരണേനൈതന്ന ലക്ഷ്യതേ । ഭോഃ ! ആചഷ്ടാം ഭഗവാൻ । അസ്യായം വർണഃ ।)
കപാലീ –കിമത്ര വക്തവ്യം. നനു മയാ ദൃഷ്ടം । കാകാദപേി കൃഷ്ണമിദം കപാലം ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - തേണ ഹി ഏദം മമകേരഅം തി സഅം ഏവ അബ്ഭുവഗദ് ।
(തേന ഹേതന്മദീയമിതി സ്വയമേവാഭ്യുപഗതം ।)
കപാലീ - സത്യമഭ്യുപഗതം തവ വർണാന്തരകരണേ നൈപുണ്യം | പശ്യ,
യദേതദാസീത് പ്രഥമം സ്വഭാവതോം
മൃണാലഭംഗച്ഛവിചേോരമംബരം ।
നനു ത്വയാ നീതമചിന്ത്യകർമണാ
തദേവ ബാലാരുണരാഗതാമ്രതാം ॥
അപിച,
ആവൃതം ബഹിരന്തശ്ച കഷായേണാനപായിനാ ।
ത്വാം പ്രാപ്തേ സ്യാത് കഥം നാം കപാലമക്ഷായിതം ॥
ദേവസോമാ - ഹാ ഹദഹ്മി മന്ദഭാആ ।സവ്വളക്ഖണസമ്പണ്ണദാഏ് കമളാസണസീസകവാളാണുഭാവസ്സ് പുണ്ണമാസിസോമദംസണസ്സ് ണിച്ചസുരാഗന്ധിണോ ഏദസ്സ് മളിണപഡസംസഗ്ഗേണ് ഇഅ് ഈദിസീ അവസ്ഥാ സംവുത്താ ।
(ഇതി രോദിതി )
(ഹാ ഹതാമി മന്ദഭാഗാ ।സർവലക്ഷണസമ്പന്നതയാ കമലാസനശീർഷകപാലാനുഭാവസ്യ പൌർണമാസീസോമദർശനസ്യ നിത്യസുരാഗധിന ഏതസ്യ മലിനപടസംസർഗേണേയമീദൃശ്യവസ്ഥാ സംവൃതാ | )
കപാലീ - പ്രിയേ അലമലം സന്താപേന । പുനഃ ശുചിർഭവിഷ്യതി । ശ്രൂയന്തേ ഹി മഹാന്തി ഭൂതാനി പ്രായശ്ചിതൈരപനീതകല്മഷാണി ഭവന്തി । തഥാഹി,
ആസ്ഥായ പ്രയതോ മഹാവ്രതമിദം ബാലേന്ദുചൂഡാമണിഃ
സ്വാമീ നോ മുമുചേ പിതാമഹശിരശ്ഛേദോദ്ഭവാദനസഃ ।
നാഥേോഽപി ത്രിദ്വിവൌകസാം ത്രിശിരസം ത്വഷ്ടുസ്തനൂജം പുരാ
ഹത്വാ യജ്ഞശാതേന ശാന്തദുരിതോ ഭേജേ പുനഃ പുണ്യതാം ॥
ഭോ ബഭ്രുകൽപ്പ ! നന്വേവമേതത് |
പാശുപതഃ -ആഗമാനുഗതമഭിഹിതം ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ഭോ ! വണ്ണോ ദാവ് മഏ് കിദീ. ഇമസ്സ് സണ്ഠാണപരിമാണം കേണ് ണിമ്മിദം ।
(ഭോഃ ! വർണസ്താവന്മയാ കൃതഃ ।അസ്യ സംസ്ഥാനപരിമാണം കേന് നിർമിതം ।)
കപാലീ - നനു മായാസന്താനസംഭവാഃ ഖലു ഭവന്തഃ ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - കേതിഅം വേളേ ഭവന്തം അക്ോസാം ।ഗണ്ഹദു ഭഅവം ।
(കിയതീം വേലാം ഭവന്തമാക്രോശാമി ।ഗൃഹ്ണാതു ഭഗവാൻ ।)
കപാലീ - നൂനമേവം ബുദ്ധേനാപി ദാനപാരമിതാ പൂരിതാ |
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ഏവം ഗദേ കിം ദാർണിം മേ സരണം । (ഏവം ഗതേ കിമിദാനീം മേ ശരണം ।)
കപാലീ - നനു ബുദ്ധധർമസംഘാഃ ।
പാശുപതഃ - നായം വ്യവഹാരോ മയാ പരിച്ഛേത്തും ശക്യതേ । തദധികരണമേവ യാസ്യാമഃ ।
ദേവസോമാ - ഭഅവം ! ജഇ് ഏവം, ണമീ കവാളസ്സ । (ഭഗവൻ !യദ്യേവം, നമഃ കപാലായ)
പാശുപതഃ -കോഽഭിപ്രായഃ ।
ദേവസോമാ - ഏസോ ഉണ് അണേഅവിഹാരഭേോഅസമധിഗദവിത്തസഞ്ചഓ് ജഹാകാമം അധികരണകാരുണിആണം മുഹാണി
(ഏഷ പുനരനേകവിഹാരഭോഗസമധിഗതവിത്തസഞ്ചയോ യഥാകാമമധികരണകാരുണികാനാം മുഖാനി പൂരയിതും പാരയതി । അസ്മാകം പുനരഹിചർമഭൂതിമാത്രവിഭവസ്യ ദരിദ്രകാപാലികസ്യ പരിചാരികാണാം കോഽത്ര വിഭവോഽധികരണം പ്രവേഷ്ടും ।)
പാശുപതഃ-നൈതദേവം ।
അജിഹ്മൈഃ സാരഗുരുഭിഃ സ്ഥിരൈഃ ശ്ലക്ഷ്ണൈഃ സുജന്മഭിഃ
തൈധൈർമോ ധാര്യതേ സ്തംഭൈഃ പ്രാസാദ ഇവ സാധുഭിഃ ॥
കപാലീ -കൃതമനേന ।കുതശ്ചിദപി ന്യായവൃത്തേർഭയം നാസ്തി ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ഭോ ഭഅവം ! തുമം ദാവ് അഗ്ഗദോ ഹോ । (ഭോ ഭഗവൻ ! ത്വം താവദഗ്രതോ ഭവ |)
പാശുപതഃ-ബാഢം ।
(സര്വേ പരിക്രാമതി !)
(തതഃ പ്രവിശത്യുന്മത്തക്രഃ ।)
ഉന്മത്തകഃ- ഏശേ ഏശേ ദുട്ടകുക്രുളേ. ശുള്ളമംദാഗബ്ഭം കവാളം ഗണിഹഅ് ധാവശി । ദാശീഏപുത്ത് ! കഹിം ഗമിശിശശി । ഏശേ ദാര്ണി കവാളം ണിക്ഖിവിഅ് മം ഖായിദുകാമോ അഹിമുഹം ആഹാവഇ് । (ദിശോ വിലോക്യ) ഇമിണാ പത്ഥളേണ ദന്താണി ശേ ഭംജിശ്ശം । കഹം കവാളം ഉജ്ഝിഅ് പളാആശി । ഉമ്മതേ ദുട്ടകുക്കുളേ ഈദിശേണ ണോം ശൂളതണേണ മഏ ശഹ വി ളോശം കളേശി । ഗാമശൂഗളം ആളുഹിഅ ഗഗണമുപ്പദിദേണ ശാഗളേണ പഡിഭഞ്ജിഅ ളാവണം ബളാ ഗഹീദേ ശക്കശുദേ തിമിങ്ഗളേ । അഇ ഏളണ്ഡളുക്ഖ ! കിം ഭണാശി - അളിഅം അളിഅം തി । ണം ഏശേ മുശളശമവിശാളളമ്ബഹത്ഥേ ദദ്ദളേ മേ ശക്ഖീ । അഹവ തേള്ളോക്കവിദിഅപളകമഇശ ശക്ഖിണ കിം കഥ്യം ।ഏവം കളിശശം । കുക്കിളഖാദിഅശേശം മംശഖണ്ഡം ഖാദിശ്ശം । (ഖാദൻ ശ്രാന്തഃ) ഹാ ഹാ മാളിദോ മ്ഹി ബപ്ഫേണ് മാളിദീ മ്ഹി ।
(രുദിത്വാ വിലോക്യ) കേ ഏശേ മം താളേശി । (വിലോക്യ) ദുട്ടദാളആ ! ജശ്ശ വാ കശ്ശ വാ ഭാഉണേഓീ ഖു അഹം, ഭീമശേണശ്ശ ഘടുക്കഓ വിഅ । അവിഅ ശുണാഥ,
ഗഹോദശൂളാ ബഹുവേശധാളിണോ
ശദം പിശാആ ഉദളേ വഹന്തി മേ ।
ഇാദം ച ബഘാണ ണിശഗ്ഗഭീശണം
മുഹേണ മുഞ്ചാമി അഹം മഹോളഎ ॥
കഹം മം ബാഹന്തി ।പശീദന്തു പശീദന്തു ദാളഅഭട്ടാ । ഇമശ്ശ മംശഖണ്ഡശ്ശ കാളണാദീ മാ മം ബാഹേഹ । (അഗ്രതേ വിലോക്യ) ഏശേ ഖു അമ്ഹാണം ആആളിഏ ശൂളനന്ദീ । ജാവ ണം ഉവശപ്പാമി ।
(ഇതി ധാവതി ।)
(ഏഷ ഏഷ ദുഷ്ടകുക്കുരഃ. ശുല്യമാംസഗർഭേ കപാലം ഗൃഹീത്വാ ധാവസി । ദാസ്യാഃ പുത്ര ! കുത്ര ഗമിഷ്യസി । ഏഷ ഇദാനീം കപാലം നിക്ഷിപ്യ മാം ഖാദിതുകാമോഽഭിമുഖമാധാവാതി | അനേന പ്രസ്തരേണ ദന്താനസ്യ ഭംഗ്‌ക്ഷ്യാമി | കഥം കപാലമുജ്ഝിത്വാ പലായസേ । ഉന്മത്തോ ദുഷ്ടകുക്കുര ഈദൃശേന നാമ ശൂരത്വേന മയാ സഹാപി രോഷം കരോഷി । ഗ്രാമസൂകരമാരുഹ്യ ഗഗനമുത്പതിതേന സാഗരേണ പ്രഭഞ്ജ്യ രവണം ബലാദ് ഗൃഹീതഃ ശക്രസുതസ്തിമിംഗിലഃ । അയി ഏരണ്ഡവൃക്ഷ ! കിം ഭണസി – അലീകമലീകമിവി । നന്വേഷ മുസലസമവിശാലലംബഹസ്തോ ദർദുരോ മേ സാക്ഷീ । അഥവാ ത്രൈലോക്യവിദിതപരാക്രമസ്യ സാക്ഷിണാ കിം കാര്യം । ഏവം കരിഷ്യാമി । കുക്കുരഖാദിതശേഷം മാംസഖണ്ഡം ഖാദിഷ്യാമി । ഹാ ഹാ മാരിതോഽസ്മി ബാഷ്പേണ മാരിതോഽസ്മി । ക ഏഷ മാം താഡയസി । ദുഷ്ടദാരകാഃ ! യസ്യ വാ കസ്യ വാ ഭാഗിനേയഃ ഖല്വഹം, ഭീമസേനസ്യ ഘടോത്കച ഇവ ।അപിച ശ്രൃണുഥ,
ഗൃഹീതശൂലാ ബഹുവേഷഘോരിണഃ
ശതം പിശാചാ ഉദരേ വഹന്തി മേ ।
ശത ച വ്യാഘ്രണാം നിസർഗഭീഷണം
മുഖേന മുഞ്ചാമ്യഹം മഹോരഗാൻ ।।
കഥം മാം ബാധന്തേ । പ്രസീദന്തു പ്രസീദന്തു ദാരകഭർതാരഃ । അസ്യ മാംസഖണ്ഡസ്യ കാരണാദ് മാ മാം ബാധധ്വം । ഏഷ ഖല്വസ്മാകമാചാര്യഃ ശൂരനന്ദീ । യാവദേനമുപസർപാമി ।)
പാശുപതഃ -അയേ ! അയമുന്മത്തകഃ ഇത ഏവാഭിവർതതേ । യഏഷഃ,
നിർവിഷ്ടോഝിതചിത്രചീവരധരോ രൂക്ഷേനിതാന്താകുലൈഃ കേശൈരുദ്ധതഭസ്മപാംസുനിചയൈർനിർമാല്യമാലാകുലൈഃ । ഉച്ഛിഷ്ടാശനലോലുപൈബൈലിഭുജാമന്വാസ്യമാനോ ഗണേ-
ഭൂയാൻ ഗ്രാമകസാരസഞ്ചയ ഇവ ഭ്രാമ്യൻ മനുഷ്യാകൃതിഃ ।
ഉന്മത്തക - ജാവ ണം ഉവശപ്പാമി । (ഉപസൃത്യ) മഹാശാഹുണീ ചണ്ഡാളകുക്കുളശ്ശ ശആശാദീ അഹിഅദം ഏദം കവാളം പഡിഗണ്ഹദു ഭഅവം ।
(യാവദേനമുപസർപാമി । മഹാസാധീശ്ചണ്ഡാലകുക്കുരസ്യ സകാശാദധിഗതമേതത് കപാലം പ്രതിഗൃഹ്ണാതു ഭഗവാൻ ।)
പാശുപതഃ - (സദൃഷ്ടിക്ഷേപം) പാത്രേ പ്രതിപാദ്യതാം.
ഉന്മത്തകഃ - മഹാബമ്ഹണ ! കളിഅദു പശാദോ । (മഹാബ്രാഹ്മണ ! ക്രിയതാം പ്രസാദഃ ।)
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ഏസോ മഹാപാസുവദോ ഏദസ്സ ജേഗ്ഗോ । (ഏഷ മഹാപാശുപത ഏതസ്യ യോഗ്യഃ)
ഉന്മത്തകഃ – (കപാലിനമുപഗമ്യ കപാലം ഭൂമൌ നിക്ഷിപ്യ പ്രദക്ഷിണീകൃത്യ പാദയോഃ പതിത്വാ) മഹാദേവ കളീഅദു പശാദോ ।ഏശോ ദേ അഞ്ജളീ ।
(മാഹാദേവ ! ക്രിയതാം പ്രസാദഃ | ഏഷ അഞ്ജലിഃ |)
കപാലീ - അസ്മദീയം കപാലം ।
ദേവസോമാ - ഏവം ഏദം । (ഏവമേതത്)
കപാലീ - ഭഗവത്പ്രസാദാത് പുനരപി കപാലീ സംവൃത്തഃ । (ഗ്രഹീതുമേിച്ഛതി)
ഉന്മത്തകഃ - ദാശീഏപുത്ത് ! വിശം ഖാദേഹി । (ദാസ്യാഃപുത്ര ! വിഷം ഖാദ |)
(കപാലമാച്ഛിദ്യ ഗച്ഛതി ।)
കപാലീ - (അനുസൃത്യ) ഏഷ യമപുരുഷോ മേ ജീവിതം ഹരതി । അഭ്യവപദ്യേതാം ഭവന്തൗ ।
ഉഭൗ - ഹോദു । അമ്ഹേ ദേ സഹാആ ഹോം । (ഭവതു । ആവാം തേ സഹായൌ ഭവാവഃ ।)
(സർവേ രുന്ധന്തി !)
കപാലീ - ഭോഃ ! തിഷ്ഠ തിഷ്ഠ ।
ഉന്മത്തകഃ - കിശ്ശ മം ഛുന്ധന്തി । (കസ്മാന്മാം രുന്ധന്തി ।)
കപാലീ - അസ്മദീയം കപാലം ദത്ത്വാ ഗമ്യതാം ।
ഉന്മത്തകഃ - മൂഢ ! കിം ണ പേക്ഖശി, ശുവണ്ണഭാഅണം ഖു ഏദം ।
(മൂഢഃ കിം ന് പശ്യസേി, സുവർണഭാജനം ഖല്വേതത് ।)
കപാലീ --ഏവംവിധം സുവർണഭാജനം കേന കൃതം ।
ഉന്മത്തകഃ - ഏദിണാ ശുവണ്ണവണ്ണപഡാവുദേണ ശുവണ്ണകാരാവുത്തഏണ കിദം തി ഭവഅം ! ശുവണ്ണഭാഅണം തി ഭണാമി ।
(ഏതേന സുവർണവർണപടാവൃതേന സുവർണകാരാവുക്തേന കൃതമിതി ഭഗവൻ ! സുവർണഭാജനാമിതി ഭണാമി ।)
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - കിം ഭണാസി । (കിം ഭണാസി|)
ഉന്മത്തകഃ - ശുവണ്ണഭാഅണം ത്തി । (സുവർണഭാജനമിതി|)
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - കിമഅം ഉമ്മത്തഓ । (കിമയമുന്മത്തകഃ |)
ഉന്മത്തകഃ - ഉമ്മത്തഓ തി ബഹുശോ ഏദം ശഈ ശുണോമി । ഏദം ഗണ്ഹിഅ ദളിശേഹി ഉമ്മത്തഅം ।(കപാലിനേ കപാലം പ്രയച്ഛതി । )
(ഉന്മത്തക ഇതി ബഹുശ ഏതം ശബ്ദം ശൃണോമി । ഏതദ് ഗൃഹീത്വാ ദർശയോന്മത്തകം ।)
കപാലീ - (കപാലം ഗൃഹീത്വാ) അയമിദാനീം കുഡ്യേനാന്തർഹിതഃ । ശീഘ്രമനുഗമ്യതാം ।
ഉന്മത്തകഃ - ളദ്ധപ്പശാദേ ഹ്മി । (ലബ്ധപ്രസാദോ അസ്മി)
(നിഷ്ക്രാന്തോ ജവേനോന്മത്തക ।)
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - അഹോ അച്ഛരിഅം । പരവക്ഖസ്സ ളാഭേണ അഹം പരിതുട്ഠോ ഹ്മി ।
(അഹോ ആശ്ചര്യം । പരപക്ഷസ്യ ലാഭേനാഹം പരിതുഷ്ടോഽസ്മി ।)
കപാലീ - (കപാലം പരിഷ്വജ്യ)
ചിരം മയാ ചരിതമഖണ്ഡിതം തപേ
മഹേശ്വരേ ഭഗവതി ഭക്തിരസ്തി മേ ।
തിരോഹിതഃ സ തു സഹസാ സുഖേന ന
സ്ത്വമദ്യ യത് കുശലി കപാല ! ദൃശ്യസേ ॥
ദേവസോമാ - ഭഅവം ! ചന്ദസമാഗദം വിഅ പഓസം ഭഅവന്തം പേക്ഖന്തീഏ അജ്ജ് ആണന്ദദീ വിഅ മേ ദിട്ടീ ।
(ഭഗവൻ ! ചന്ദ്രസമാഗതമിവ പ്രദോഷം ഭഗവന്തം പശ്യന്ത്യാ അദ്യാനന്ദതീവ മേ ദൃഷ്ടിഃ ।)
പാശുപതഃ -ദ്വിഷ്ടയാ ഭവാൻ വർധതേ ।
കപാലീ - നന്വഭ്യുദയോ ഭവതാമേവ ।
പാശുപതഃ - (ആത്മഗതം) സത്യമേതത് - നാസ്ത്യദോഷവതാം ഭയമിതി, യദ്യമദ്യ ഭിക്ഷുവ്യാഘ്രമുഖാത് പരിഭ്രഷ്ടഃ. (പ്രകാശം) യാവദഹമിദാനീമേവ സുഹൃദ്ഭ്യുദ്യകൃതമാനന്ദം പുരോധായ ഭഗവതഃ പൂർവസ്ഥലീനിവാസിനോ ധൂമവേലാം പ്രതിപാലയാമി । അയം ചാദ്യപ്രഭൃതി,
വിരോധഃ പൂർവസംബദ്ധോ യുവയോരസ്തു ശാശ്വതഃ.
പരസ്പരപ്രീതികരഃ കിരാതാര്ജുനയേോരിവ ॥
(നിഷ്ക്രാന്തഃ പാശുപതഃ ।)
കപാലീ - ഭോ നാഗസേന ! യന്മയാപരാധഃ കൃതഃ ,തത് പ്രസന്നഹൃദയം ത്വാമിച്ഛാമി ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - കിം ഏദം പി അബ്ഭത്ഥണീഅം. കിം ദേ പിഅം കരേമി ।
(കിമേതദപ്യഭ്യർത്ഥനീയം । കിം തേ പ്രിയം കരോമി ।)
കപാലീ - യദി മേ ഭഗവാൻ പ്രസന്നഃ, കിമതഃ പരമഹമിച്ഛാമി ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - ഗച്ഛാമി ദാവ അഹം । (ഗച്ഛാമി താവദഹം |)
കപാലീ - ഗച്ഛതു ഭവാൻ പുനർദർശനായ ।
ശാക്യഭിക്ഷുഃ - തഹ ഹോദു । (തഥാ ഭവതു |)
(നിഷ്ക്രാന്തഃ । )
കപാലീ - പ്രിയേ ദേവസോമേ ! ഗച്ഛാവസ്താവത് ।
(ഭരതവാക്യം )
ഇാശ്വദ് ഭൂത്യൈ പ്രജാനാം വഹതു വിധിഹുതാമാഹുതിം ജാതവേദാ
വേദാൻ വിപ്രാ ഭജന്താം സുരഭിദുഹിതരോ ഭൂരിദോഹാ ഭവന്തു ।
ഉദ്യുക്തഃ സ്വേഷു ധർമേഷ്വയമപി വിഗതവ്യാപദാചന്ദ്രതാരം
രാജന്വാനസ്തു ശക്തിപ്രശമിതരിപുണാ ശത്രുമല്ലേന ലോകഃ ॥
(നിഷ്ക്രാന്തൌ ।)
No comments:
Post a Comment